her şey çok boş geliyor mevzu insanın kendisi olunca. bütün kaygılar. bütün savaşlar. bütün zaferler. bütün aşklar. bütün mesafeler. hepsi kapanıveriyor. hepsi tek bir noktada buluşuyor. yüreğin ağırlaşıyor. sanki bütün dünya yüreğinin içine sıkışmış hep orda kalıcakmış gibi. hissediyorsun. gücünün yettiği yere kadar. ayakta savaşmaya başlıyorsun. hızlı hızlı derin nefesler alıp vermeye başlıyorsun. duruyorsun bir yudum su içiyorsun. sonra devam ediyorsun koşmaya. arada bir sigara. içini zehirle doldurduğunu bile bile ama belki rahatlatır ümidiyle. yoruluyorsun. susuyorsun. en sonunda durup bakıyorsun arkaya doğru. geriye bakmak hep sıkıntı yaratmıştır. utanç doludur çünkü geçmiş. hatalar ve utançlar. işte o yüzdendir geleceğe hep umutla bakmamız. hep aydınlık yarınlar ümitlerimiz. hepsi bu yüzden. geleceğe bakmaya korktuğumuz zaman. işte tam olarak kafayı öne eğip acaba nereye gidiyorum diye endişeli koştuğun zaman. makyajsız popçu gibi kalıyorsun tam o noktada. ölümün bir adım gerisinde. sırtını iyice duvara yaslıyorsun. sana dokunmadan geçsin diye.
çok karışık oldu böyle. bi anlatamadım ama dünya dönüyor be. o dönerken biz üzerinde yok olup gidicez. biz insan kalalım yeter. gerisi boş.
08\07\2013 Zetinburnu
