Vuranlar, vurulanlar.. Kaçanlar, kovalayanlar.. Özgürlük isteyenler ve karşılarında duranlar. Bu rol eşleşmeleri tarih boyunca hiç değişmedi. Değişen sadece "aktör-trist"leri oldu. Sokağa çıkan bir halk ve karşı duran polisi. Bana müdahale edince polis kötü ama diğerine dokununca polis iyi diye bir şey yok, olamaz.Bir halk isteklerine cevap alamazsa tepki gösterir. Polis verilen emri yerine getirir burası tamam ama. Keşke sadece böyle kalsa.
Metin Lokumcu'nun ölüm emrini hangi amir verdi. Ne zamandan beri gaz bombası tasarlanmış bir cinayetin silahı oldu. Yer yüzünün en samimiyetisizi altındaki öldürdükten sonra "En çok biz üzülüyoruz" diyen.
"Nevruz hepimizin hakkı"
Sokağa çıkan binlerce insan. Gaz bombası. Yaralanmanın ötesinde "ölüm". Taşlanan dükkanlar yanan araçlar ve komşusunu linç eden "esnaf".
Bu gazı kim sıktı?
Bu bankayı kim yaktı?
Bu adamı kim linç etti?
Bu kutlamaya kim engel oldu?
Bunun hesabını kim verecek?
En önemlisi...
Giden canın hesabını kim verecek?
Tek tek cevap vermem mümkün o adamlar işte polise zorluk çıkardı, diğerleri çıkıp dükkana taş attı başka adamlar çok sinirlendi sonra çarşı karıştı.
Ortada kocaman bir "aslan parçası kolunu getir bakalım ne kadar güçlüsün" görelim durumu söz konusu.
Yıllardır aynı sokağı paylaşıp, çocuklarını aynı okula gönderen, aynı yoldan geçmişiz biizz.. yok yok onu demem.
Hayatlarını birlikte sürdüren komşuya bunları yaptıranlar ne zaman hesap verecek. İki mahalleyi birbirine düşmanlaştıran adil ve sürekli birlik-beraberlik mesajları verip, işin şovunu yapanlar, bu ateşi daha ne kadar körükleyecek?
Bu memlekette yanmak için dokunmaya gerek kalmayan şu günlerde.. Sadece durmak bile yanmaya yetiyor. Yanıyoruz, yanıyoruz ama hala karanlıkların aydınlığa çıktığı yok. Yanan keşke kirli siyasi meseleler uğruna aylık maaşla çalışan insanlar yerine Nevruz ateşi olsaydı.
Dil,bayrak,toprak muhasebesi yapanlar önce insanlıklarını korusa.. Belki o zaman çıkar karanlıklar aydınlığa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder