Hepimiz bir uçağın içindeyiz. En başından beri. Geçen yıl kule kalkış izni vermediği için çıkamadık Edirne'nin ötesine. Boş valizler gibi topladık umutlarımızı, hayallerimizi. Yatağın altına koymadık ama.. Evin en görünür yerine astık, üzerimizde taşıdık. Sahipsiz kaldık, yapayalnız bırakıldık. En başta öyle olduğunu zannetik. Yolda yürürken üzerinde çubuklu formasıyla topun peşinde koşturan çocuğu görene kadar. Bir umuttu yaşatan insanı işte. O umut küçücük bir bedenin üzerinde değil kocaman yüreklerin içindeydi. Bir olduk, birlik olduk. İçimizde olan sevdayı söndürmeye çalışanlara inat.. Önce hayatta tuttuk, sonra büyüttük. Abartısız söylüyorum, bütün dünyaya inat. Hepsinin gözünün içine içine tuttuk o ışığı. Anlamadılar, anlayamazdılar zaten.. Gitti, bitti, dağıldılar, bu saatten sonra toparlayamazlar dediler... Büyük kaptan gitti.. Yürekler cenaze evi.. Kocaman adam gidiyorum dedi.. Her yer karanlık.. Her taraf sessiz. Yüreğimizdeki kocaman ışık olduğu yerde duruyordu. Uçak hangarın önünde bekliyordu, kaptansız.
Yürüdük hiç durmadan. Köy takımı dediler, mahalle takımı dediler.. Tek tek geçtik o yolları. Sindire sindire. 11 adamın yüreğinde şimdi milyonlarca çubuklu. Bu akşam İstanbul'dan bir uçak kalktı Amsterdam'a doğru.. Formalarına leke sürenlere inat ne kadar temiz oldukları göstermek için... Biz bitti demeden bitmeyeceğini anlatmak için.. Birlikte gidiyoruz.. Uçuyoruz zafere doğru.. Yolumuzun üstünde küçük bir Lizbon aktarması var sadece o kadar.. Uyku tutmayan gözler.. Dinler gibi yapıp dinlemeyen kulaklar.. Bakıyormuş gibi yapıp görmeyen gözler olacak yarın sabah.. Akıllar Lizbon'da yürekler sahada. Futbolun adaleti yok. Eğer adaleti olsaydı 11'e 11 oynanırdı o maç... Benfica yarın milyonlarca kişiye karşı oynayacak. Yorulmak yok, nefessiz kalmak yok.. Bizim sadece küçük bir aktarmamız var hepsi bu.. Çubuklunun renkleri bütün Avrupa'yı fethedecek ve gururla haykıracağız Yaşa Fenerbahçe diye...
02.05.2013\İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder